Embriyo dondurma, üreme yeteneğinin devamı için geliştirilmiş çok eskiden beri kullanılan bir yöntemdir. İlk olarak 1983 yılında tanımlanmıştır. Tüp bebek tedavilerinde kullanılması yakın geçmişe dayanır. 

Amerika Birleşik Devletleri'nde 2014 yılında rutin kullanıma girdi ve neredeyse tüm tüp bebek tedavilerindeki embriyo transferlerinin yaklaşık yüzde ellisini oluşturmaya başladı. 

Doğal adet döngüsü ya da doğum kontrol hapı ile suni olarak başlatılan adet döngüsünün başlarında yumurta geliştirici folikül büyütücü ilaç tedavilerinden sonra yaklaşık olarak 12.-14. günlerde oluşan yumurtalar son olgunlaştırıcı iğne (çatlatma) tedavilerini de yapıldıktan 36 saat sonra genel anestezi altında yapılan vajinadan ultrason eşliğinde girilen bir iğne ile yumurtaların toplanması işlemi yani OPU yapılır. 

Toplanan yumurtalar sperm ile döllenir, döllenen yumurtalar embriyo adını alır. 

Embriyolar uygun ortam altında belirli karbondioksit ve sıcaklık ortamları sağlayan kapalı sistemlerde geliştirilir ve yaklaşık olarak 5 gün büyümeleri sağlanır. 

Bu aşamadan sonra embriyolar çeşitli teknolojik yöntemler kullanılıp dondurularak saklanırlar ve transfer için medikal, psikolojik ve ekonomik durum optimal hale getirildikten sonra embriyo transfer işlemi doğal ya da artifisyel adet döneminde yapılır. 

Embriyolar için şu anda yasal dondurma süresi 5 yıl kadar olsa da embriyo bekleme süresi için aslında bilinen bir limit bulunmamaktadır.  

20 yıl bekletilen embriyo transferinden bile canlı doğum rapor edilmiştir. 

Tabii dondurulmuş embriyo transferinden sonra ulaşılan canlı doğum oranında, embriyo oluşturulan yumurtanın kadının kaçıncı yaşında elde edildiği büyük öneme sahiptir. Kadın yaşı 35'in altındayken embriyo transferi sonrası gebelik oranı %43'lerde iken 35 yaşından sonra bu oran düşmekte hatta 41 yaşından sonra %28'lere gerilemektedir.  

Dondurulmuş ya da taze transfer edilen embriyolar sonucunda oluşan gebeliklerden doğan bebeklerde doğum döneminde saptanan bulgularda bir farklılık tespit edilememiştir.